DE UITDAGING
In de Surinaamse maatschappij worden mensen met een lichamelijke beperking niet volledig geaccepteerd. Praten over de acceptatie en de problemen die mensen met een beperking hebben kan erg moeilijk zijn. Soms worden kinderen met een beperking zoveel als mogelijk buiten het sociale leven van de maatschappij gehouden.
Veel mensen in de Surinaamse maatschappij weten weinig over mensen met een beperking. Ze zien veelal alleen de problemen. Bij het woord gehandicapt wordt er vaak gedacht aan gruwelijke beelden. Ze zien iemand voor zich die helemaal vergroeid is, in een rolstoel zit en niets kan. Dit is geen realistisch beeld van de werkelijkheid. Verder is het in Suriname bijna onmogelijk voor mensen met een beperking om een baan te krijgen. Werkgevers durven het niet aan, denken dat ze alleen maar moeten investeren en niets terugkrijgen. Maar iemand die in een rolstoel zit, kan bijvoorbeeld nog prima bureauwerk doen. Er moet dus gekeken worden naar wat mensen met een beperking wél kunnen en daar moet dan iets mee gedaan worden. Iedereen kiest toch een baan waar hij of zij goed in is?
De maatschappij dient bewuster te worden van mensen met een beperking. Het taboe dient de wereld uit geholpen te worden. Ook mensen met een beperking hebben het recht om aan het sociale leven mee te doen en op een goede opleiding en baan. Een belangrijk aspect daarbij is dat zij geaccepteerd worden zoals zij zijn.